Hayatta en derin yaraları en yakınlarımdan aldım. Amakırıldığım yerlerden yeniden şekillendim, güçlendim. Anlamını yitirmişyollarda, hissiz adımlarla yürüdüğüm günler de oldu. Sonra anladım ki, insan yolunaçiçekler ekmeli; yarı yolda kalsa bile, geri döndüğünde o yollar çiçek açmışolmalı.
Kaktüsler bile çiçek açabiliyorken, bazı kalplerin çoktankuruduğunu gördüm. Ama yine de, umutla büyütülen her şey bir gün çiçek açar.
“Her şey üstüne gelipseni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde, sakın vazgeçme! İşte orasıkaderinin değişeceği noktadır!”
-Mevlana